Vorige week kregen we de vraag...
Zou het niet veel beter zijn als alle wapens met nerfkogeltjes zouden zijn?
Ja jongens idd het zou veel beter zijn... Wat is het in de ogen van een kind toch zo simpel.
Vannacht kwam ik wakker, scrolde effe op facebook en zag weer de grote tragedie.
Mijn hart huilt... bij elke bericht een beetje meer... vandaag terug...
Ik durf de tv niet aanzetten, schrik voor de beelden, schrik om wat er nu weer zal komen, een extra journaal, een persconferentie, schrik voor de ooh zo harde werkelijkheid.
Tranen prikken in m'n ogen.
Tranen om de wrede wereld, tranen om de slachtoffers, tranen voor m'n kinderen bij het besef in welke wereld ze moeten opgroeien.
Een wereld vol oorlog,woede en haat waarvan ik jaren heb gedacht dat het een ver-van-ons-bed-show was.
Tranen om al de gezinnen die uit elkaar gerukt worden
Tranen voor de warmte en liefde die ik ken en kan geven
Tranen uit angst en verdriet...
Tranen om... Ooh wereld wat loopt er mis?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten