Na onze 4de poging iui wou Dr. Vanderbecke uit Ieper over gaan naar IVF.
Allemaal goed en wel maar dan wou ik toch liever naar Dr. Decleer voor intussen opinie 3.
We mochten 28 juni al op consult in Aalter.
Hij wou zoiezo een kijkoperatie en hij wou ook dat Tim gecontroleerd werd.
We wisten dus wat gedaan in de vakantie. Juli was een rustmaandje en 1 augustus kreeg ik m'n kijkoperatie. Wat 15 minuutjes ging duren werd 2 uur. Ik heb terug ernstige endometriose, m'n baarmoeder is naar achter gekanteld en was volledig verkleefd met m'n darmen. Eileiders zijn ondoorhankelijk dus de kans op een natuurlijke zwangerschap is nihil :(
Maar... en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor, nu weten we eindelijk wat er scheelt.
31 augustus gingen we op consult bij Dr. Comhaire voor Tim. Een spatader in de buik strooit wat roet in het eten en moest op 14 september dicht gespoten worden in het AZ Middelheim in Antwerpen bij Dr. Kunnen.
1 september kreeg ik van Dr. Decleer orgametril om m'n maandstonden te doen doorkomen zodat ik kon starten. Met m'n PCOS kan ik anders nog maanden wachten voor ze doorkomen.
15 september was het dan zo ver. Nog nooit zo blij geweest met m'n maandstonden.
16 september moest ik op controle, bloed prikken en heb ik m'n medicatie meegekregen.
17 september kreeg ik smorgens het verlossende telefoontje. Je bloedwaarden zijn ok je mag starten.
Vrijdag 23 september om 8u op controle.
17 september
dag 1: Vol goede moed m'n spuitjes om 18u.
Bemfola en gonapeptyl.
Wat was dat zeg. Normaal spuit ik al rechtstaand in de keuken wat ik nu dus ook deed.
Ik voelde me zo wegdraaien. Zo'n grote spuiten, zo anders dan de menopur.
Tim kwam er bij en vroeg of hij moest helpen. Dat wou ik niet, maar het lukte me niet. Ik begon te hyperventileren, trok wit weg en draaide gelijk een tol. Maar het moet...
Ze zaten er net op tijd in want ik ging flauw vallen. Gelukkig was Tim er, plat met de voetjes in de lucht en bekomen. Help... wat zal dat morgen zijn.
dag 2: Ik voel me niet echt goed, heb amper geslapen zoals de afgelopen week ook al het geval was. Misselijk, hoofdpijn, geen honger...
Maar ik overleef de dag wel.
Om 18u terug spuitjes, ik leg me neer in de zetel uit voorzorg. Het gaat iets makkelijker dan gisteren maar ooh wat doet die gonapeptyl pijn. Branden, prikken, jeuken... En ja daar zijn de traantjes. Het is me allemaal wat te veel. Dat beloofd we zijn pas dag 2...
dag 3: Gelukkig heb ik vandaag wat beter geslapen maar ik sta op als een kreupel vrouwtje. Wat een rugpijn. Over de middag haal ik nog wat slaap in en ga ik naar de kapper. De dag verloopt redelijk. Om 18u terug m'n spuitjes. Laatste dag voor deze dosis morgen verhogen. Maar het ging redelijk.
Dag 4: De gemoederen lopen hoog op. Heel emotioneel.
Hogere dosis spuitjes.
Dag 5: buiten de vermoeidheid en een opkomende verkoudheid valt het al bij al goed mee. Ik slaap weer de helft van de namiddag, komt er van als je snachts niet slaapt. De emoties zijn wat gekalmeerd. Ik begin wel wat menstruatie krampen te krijgen, zou dit een goed teken zijn? Groeiende follikels? Laat ons hopen. Om 18u weer 2 spuitjes, ik begin het weer gewoon te worden.
Dag 6: Na terug een slapeloze nacht, om 4u me in de zetel gelegd met een snotneus van hier tot in Tokio ;-) Verschrikkelijk moe vandaag maar ik probeer niet te slapen zodat ik toch hopelijk vannacht wat kan slapen. Gisteren een bezoekje aan de osteopaat. Baarmoederdoorbloeding gestimuleerd, nek vrijgemaakt... We kunnen er weer tegen. Al bij al loopt het goed ;-)
18u 2 spuitjes en morgen op controle, spannend.
Dag 7: Spannende morgen maar gelukkig wel goed geslapen.
Om 8u bij Dr Decleer. Amai je bent nogal hevig uit de startblokken geschoten zei hij :-)
Opletten voor overstimulatie. Heel veel eitjes. Nog 2 dagen spuiten maar nu 3 ampulles menopur *slik* en zondag terug op controle. Vermoedelijk dinsdag of woensdag pick up.
We zijn content. :-)
Dag 8: Voel me belabberd vandaag. Snot en hoesten aan de lopende band, een heel slechte nacht achter de rug. En mijn buik... Ben precies 4 maand zwanger, zo erg dat de gasten op m'n werk komen vragen of er een baby in m'n buik zit. Best confronterend.
Om 18u nog een spuit, hopelijk de laatste.
Dag 9: Terug een afpsraakje bij Dr Decleer. Ja zelfs op zondagmorgen :-)
Ik voel me niet zo lekker, heel misselijk en bij iedere stap dat ik zet voel ik m'n eierstokken. Maar goed nieuws. Veel eitjes, baarmoederslijmvlies van goede kwaliteit en vanavond pregnyl spuiten. Stipt om 23u, dat wordt wekker zetten. Morgen nog eens bloedname en dinsdag om 9u30 worden we verwacht in het Jan Palfijn, 11u pick up. Ja we zijn happy :-)
Dag 10: En we rijden terug naar Aalter, nog maar eens bloed trekken om te kijken hoe m'n lichaam reageert op de pregnyl, wel ik kan je zeggen ze werkt. Man man, mijn borsten staan op springen, lang leve het zwangerschapshormoon. Ben vandaag heel erg moe en misselijk. Morgen Big Day. :-)
Dag 11: Allemaal zo spannend. Heel vriendelijk ontvangen in het fertiliteitscentrum van het Jan Palfijn. Wat formaliteiten op orde brengen, wat uitleg gekregen, baxter gestoken :(
Rond 11u was het onze beurt. Gelukkig hebben ze me vlug in slaap gedaan en is Tim geen seconde van m'n zij geweken want oooh wat was ik weer nerveus. Toen ik wakker werd waren ze al volop eicellekes aan het tellen. Ik denk als ik de eerste keer wakker werd dat ik 20 had gehoord en de 2de keer zaten ze aan 26 :-) Mooi aantal, heel mooi aantal zelfs. Ze zeiden dat het gemiddelde zo rond de 10 lag. Nog een paar uur bekomen op de kamer en dan mochten we naar huis met een hele reeks medicatie. Rustig aan doen, veel drinken en thuis tot einde van de week.
Dag 12: Voor wie dacht dat het nu gedaan was ... nee hoor.
Geen spuitjes meer waar wel pillekes. Voel me precies gedrogeerd. 3 om progesteron aan te maken en je baarmoeder rustig te houden (waar je verschrikkelijk moe van wordt) een spierontspanner (waar je nog flauwer van wordt) en een bloedverdunner strks tussen 12 en 13 u bellen ze. Zo zo spannend
Beetje verwarrend allemaal. Uiteindelijk 25 eicellen.
12 waar er ICSI op is gedaan: 7 bevrucht
11 waar er ivf op is gedaan: 6 bevrucht
Laborante zei dat dit al een mooi resultaat was. Ikzelf had er meer van verwacht maar hoor overal dat dit echt wel goed is. Laat ons nu hopen op mooie embryo'tjes.
Morgen bellen ze terug om definitief mee te geven wanneer ze gaan terugplaatsen.
Normaal vrijdag maar met dat de dokter sprak over zondag gaat ze het overleggen.
Zelf voel ik me een opgeblazen kikker. Amai mijn buik. Normale reactie op de hoeveelheid eicellen. De pijn valt mee al heb ik in de late middag toch een pijnstiller moeten nemen.
Op zich voel ik me redelijk juist m'n reactiesnelheid is wat aan de trage kant ;-)
Dag 13: Morgen om 8u30 terugplaatsing. Wat een leuk dagje onder ons ging worden valt in het water... Ze raden aan om je zinnen te verzetten, samen iets leuks te doen maar ja als het werk van je man daar een stokje voor steekt. Ben helemaal van m'n melk, boos, verdrietig... terwijl dit de meest leuke periode zou moeten zijn.
Dag 14: M'n buik is precies nog dikker dan de afgelopen dagen, zo opgezwollen. Om 7u15 al op baan naar Gent. Om 8u30 stipt was het aan ons. Heel vriendelijke verpleegster. Dr met het hart op de juist plaats. Enkele minuten later een topembryo aan boord zoals de dokter het noemde. Maar ja daar waren de emoties. Tranen aan de lopende band. Wat zitten we weer op een rollercoaster. Maar perfect normaal zei de verpleegster. En nu... zoals Tante het zegt. Een warm huisje maken voor ons embryo'tje. ;-)
Dag 17: Goed weekend achter de rug. Wel veel last van m'n buik, erg opgeblazen gevoel en zondag zelfs wat kortademig. Maar schijnt allemaal normaal te zijn dus nemen we dat er maar bij hé ;-)
Deze morgen al vroeg terug op baan. Om 7u15 al in de auto op weg naar Aalter voor terug een bloedname. Deze avond tussen 7 en 8 krijg ik telefoon of ik mijn medicatie moet aanpassen en of er cryo'tjes zijn. Weer een spannend dagje :-)
Dag 18: gisteren avond telefoon gekregen van Dr. Decleer. Mijn hormoonwaarden nu staan perfect en we hebben 7 cryo's. (een cryo is een embryo'tje van uitstekende kwaliteit op dag 5 die niet wordt terug geplaatst maar ingevroren voor een volgende poging. )
Tranen van vreugde, beter nieuws hadden we niet kunnen krijgen.
Nu is het spannend afwachten naar dag 26 (12 oktober) dan mogen we testen of we zwanger zijn.
Spannend, veel te spannend maar we hebben zelf niets meer in handen, de natuur moet z'n werk doen.
Tranen van vreugde, beter nieuws hadden we niet kunnen krijgen.
Nu is het spannend afwachten naar dag 26 (12 oktober) dan mogen we testen of we zwanger zijn.
Spannend, veel te spannend maar we hebben zelf niets meer in handen, de natuur moet z'n werk doen.
Wat een rollercoaster! Ik duim mee dat dat top embryo een warm plekje vindt en daar kan groeien in de buik van een top mama!
BeantwoordenVerwijderenthx lieve! x
VerwijderenIk duim zo hard mee voor een blijvertje!!
BeantwoordenVerwijderenWat een verhaal, amai. Tonnen respect voor jullie, Lies! En ik duim ook superhard mee!
BeantwoordenVerwijderen