Fotoshoot Enya Van Autreve Fotografie

Ergens begin 2015 bij de start van Enya Van Autreve Fotografie won ik een fotoshoot via een wedstrijd. We mochten kiezen tussen een zwangerschap fotosessie of een newborn sessie. 

Ik koos voor de newborn. Jammer genoeg kreeg ik toen een miskraam. 

Enya was zo vriendelijk om de shoot voor me te bewaren tot ik terug zwanger was. 

14 maart 2017 was ik 12 weken zwanger en kon ik eindelijk het grote nieuws bekend maken Ik mailde ook Enya om haar te verwittigen en een sessie vast te leggen rond eind september. 

Ik kreeg een heel lief mailtje terug van Enya. 

6 oktober was het eindelijk zo ver. Ons Lore was toen 1 week oud en we trokken naar Ronse. 

Dik anderhalf uur rijden maar we keken er zo naar uit. 

We werden ontvangen in een klein, gezellig, warm kamertje op een tussenverdieping van Enya haar huis. Een klein warmteblazertje zorgde er voor dat baby het zeker niet koud zou krijgen. 

We waren er klaar voor. 

Lore dacht er echter anders over. Ze was niet stil te krijgen dus probeerde mama haar te troosten met borstvoeding. Een dikke 3 kwartier later voldaan maar slapen... nee hoor. Dan kwam ook nog eens de hik wat roet in het eten strooien. 

Enya bleef zo geduldig en probeerde op allerlei manieren Lore rustig te krijgen. 

Zo geduldig, zo lief, zo zacht maar niets hielp. Lore had er echt geen zin in. 

Dan nog maar eens proberen met een slokje melk, lekker knus bij mama in de hoop dat ze in slaap zou vallen maar neen hoor. Oogjes open, oogjes dicht, oogjes open, oogjes dicht. En maar vechten om niet te moeten slapen. 

Tot ze haar plots toch liet gaan. 

Gelukkig. 

Maar sssstttt niet te lang hoor. 

We kregen exact een kwartiertje de tijd van Lore ;)

We waren 3 uur te plaatse maar Enya maakte op een kwartiertje tijd de meest prachtige foto's. 

Je kan bij Enya niet alleen terecht voor newborn sessies maar voor allerhande sessies. 

Van zwangerschap naar geboorte, newborn, eerste verjaardag, familiesessies. Binnen, buiten... Telkens maakt ze er iets prachtigs van op haar eigen manier. 

Zeker de moeite waard. 

https://www.facebook.com/EnyaVanAutrevefotografie/

Ik laat jullie meegenieten van een paar prachtige exemplaren. 

Ons klein wonder al een maand.

Een maandje in ons midden. Vorig jaar deze tijd waren we volop bezig met onze eerste IVF poging, wat hebben we naar je uitgekeken, wat was je welkom en nu... Je bent al een maand deel van ons gezinnetje. 

Reeds van in de buik wist ik dat je een dametje zou zijn met karakter. Niets in vergelijking met je broers. Een dametje met pit. 

Je broers die sliepen en aten maar jij. Jij eet en eet en wil alles gezien hebben. Slapen? Ja als het echt moet en als je er bij neervalt dan ga je slapen ;-)

Je bent op zich een heel brave baby zolang we met je bezig zijn of als je op de arm zit zodat je alles kan zien. Mee op stap dat doe je graag. Gewiegd worden in de buggy of de draagdoek vind je zalig. Maar dan ben je ook wel wat uit je doen en dat merken we dan weer aan je nachten. Snachts slapen dat doe je niet graag. Vaak ben je om 3u klaar wakker en dat zullen mama en papa geweten hebben. 

Maar wat ben je zo'n lieve meid, de liefde voor jou is oneindig al vanaf de eerste seconde dat ik je zag. Mijn kleine meisje. 

Je begint soms al eens gericht te lachen, zowel naar mama als naar je papa. Dat is zo leuk. We smelten dan beide voor je mooie ogen en je lieve lach. Deze zullen nog menig jongensharten doen smelten :)

Papa zei vandaag nog, geen vriendjes voor je 20ste. Lol, papa en zijn kleine meid. 

Lieve, lieve Lore, mijn kleine meid. We keken zo lang naar je uit, het gaat allemaal zo snel. De tijd stopzetten kunnen we niet maar blijf nog maar effe onze kleine baby. Binnenkort ga je rollen en zitten en kruipen en stappen. Mama en papa zullen er altijd voor je zijn. Ik vond een prachtig tekstje die het volledig beschrijft. 

nog maar een Charlie maar dan nu voor Tieners

Veel zin om te naaien is er de laatste tijd niet meer, m'n buik zit in de weg maar ik wou toch graag nog wat naaien en terwijl gaat de tijd een beetje vooruit. Ook ontzie ik het een beetje want ik kocht een nieuwe overlock (bernina) en heb er niet anders dan miserie mee, zo is het ook niet leuk naaien en de frustraties lopen een beetje hoog op als het niet lukt zoals ik wil, maar toch doorgezet nu, de frustratie aan de kant geschoven en er voor gegaan. 100 keer m'n linker draad terug ingerijgd maar het is gelukt.

Een van m'n favoriete patroontjes voor Jelle, de Charlie. Maar Jelle blijft niet klein dus moest ik overgaan naar de Charlie voor Tieners. Ik was echt heel blij als Zonen09 met dit patroontje afkwam.
Ik mocht al naar een 152 gaan. SToP De TijD!

Met de winter voor de deur en omdat de tricot van het paneeltje van Stenzo niet zo dik is voerde ik de mouwen ook. Een lekker warm t-shirt.
Ik wou heel graag 2 shirts uit m'n paneel krijgen dus ging ik te raden bij Veerle van Framalo voor stof voor de achterkant. Het was niet zo simpel maar zo blij dat ik het toch gedaan heb. We namen een gespikkeld zwarte  punta di roma. Iets steviger en warmer. Ik voerde met gewone effen tricot. De binnenkant van het voorpand is ook in de zwarte punta zodat ik de kraag zou meehebben in datzelfde kleur.
paneeltje en tricot voering: Lelastof in Alveringem
Punta: Framalo in Houthulst

Parklegger

Vele sites afgeschuimd maar geen parklegger vinden die volledig naar m'n zin was. 

Ofwel te duur, ofwel niet mooi...

Ik heb een parkbekleding voor als onze kleine meid het park als wieg gebruikt maar niet voor er na.

Op pinterest vond ik wel super mooie zelf maak ideeën. 

Ik had op zolder nog een oude parkbekleding liggen waar ik de zijflappen van afknipte en de onderkant als vulling gebruikte. 

Ik zocht m'n stof bijeen en had vierkantjes nodig van 19/19cm +naadwaarde dus maakte ik er 20/20cm van. Een beetje puzzelen maar best wel leuk en tevreden van het resultaat. 

De hartjes er op naaien was nog de grootste uitdaging, op aanraden in de groep van 'naaien voor vriendinnen' gebruikte ik scheurvlies en daarmee ging het iets beter. Ik moet in het vervolg mss beter kijken voor fliesofix. 

Het resultaat mag er zijn. 

Voor de achterkant wou ik in het genre verder gaan van 'Koeka'.

Wel m'n stof wat verkeerd geknipt, ik wou graag schuin werken in de hoek, alles netjes opgemeten en toch verkeerd geknipt. Op zich geen ramp, het valt zo niet op. 

M'n wafelstof kocht ik bij Stoffen Verkempinck in Oostende, al de rest zijn overschotjes uit m'n bak en kan ik niet echt meer herinneren van waar ze allemaal komen. 

De zijkanten werkte ik achteraf nog af met roze biais. 

Ik als hoogsensitief persoon

Ik als hoogsensitief persoon

Een 2 tal jaar geleden was ik in volle rouwverwerking van m’n miskraam maar blijkbaar zat er niet alleen die verwerking maar ik kreeg toen ook te horen van Thibo zijn psycholoog dat ik hoogsensitief ben. Verder niet veel aandacht aan besteed, zelf ook hulp gezocht bij een psycholoog die vooral verder werkte rond de rouwverwerking.

Maar ja die verwerking was 1 maar er bleef iets knagen. Ik was toch wel anders dan andere.

Ik ben een aantal boeken beginnen lezen over hoogsensitiviteit (HSP) en hoe meer ik las hoe meer ik mezelf er in herkende. Ik kwam ook uit op de site van All Coaching in Lombardsijde. Katri Wildemeersch is HSP Professional. Na een kort mailtje toch een afspraak gemaakt voor een gesprek. Waw! Wat voelde ik me begrepen. Wat een verademing. Na een paar gesprekken en testen toch de zekerheid gekregen dat het HSP is.

(opgelet! met een paar vraagjes in een tijdschrift weet je niet of je hsp bent, hier gaan veel gesprekken, interviews en testen aan vooraf)

Dat weten we dan ook weer maar hoe gaan we er mee om of eigenlijk hoe ga ik er mee om?

Het weekend van 1-2 juli ging ik op training. Een heel mooi, intensief maar voor mij vooral een zwaar weekend.

Wat je eigenlijk moet weten over HSP.

HSP is geen ziekte of aandoening of wat dan ook maar een manier waarop je brein werkt. Het is een aangeboren persoonlijkheidskenmerk die voorkomt bij ongeveer 15-20% van de bevolking.

Niet moeilijk dat ik mij anders voel dan andere ;-)

Wat is nu eigenlijk HSP?

Volgens Prof. Dr. Elke Van Hoof is de diepgaande verwerking van prikkels het enige kenmerk van HSP.

We nemen prikkels veel intenser waar en verwerken ze op een veel intensere manier.

Onze gedachten staan nooit stil.

We hebben een gevoeliger zenuwstelsel waarbij dan ook het grote gevaar er is dat je overprikkeld geraakt.

Fysiek is het dan ook vermoeiender en we hebben een grotere recuperatietijd nodig.

Wat doet HSP met mij?

Bij elke nieuwe situatie, verandering, iets die niet gepland is, ervaar ik onrust.

Maar niet alleen daarbij. Grote groepen, familiefeestjes, veel lawaai, fel licht of veel zon, piepend geluid, prikkelende kleren, natte kousen, zand tussen m’n tenen, vuile handen, sterke geuren, rare smaken kan ik helemaal door van slag raken.

Het heeft dus met alle zintuigen te maken. Zien, voelen, horen, ruiken, smaken…

Veel hangt af van m’n stresslevel op dat moment hoe ik er mee om kan of zal reageren.

Vaak kom ik heel kwetsend of cru over hebben ze mij al gezegd terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel. Typisch HSP weet ik nu. Maar ja niet leuk natuurlijk. Een reactie op overprikkeling.

Op training leerden we aan zelfregulatie te doen. Dit zal nog heel veel oefening van me vragen maar weet dat ik er aan werk ;-)

Overprikkeling kan zich op verschillende punten uiten.

De ene explodeert of klapt dicht. Bij de ander komt er een klein monstertje naar boven of ze lopen rond als een kieken zonder kop.

Bij een hoge overprikkeling kan je zelfs heel agressief of destructief gedrag krijgen.

Te veel overprikkeling gaat vaak samen met stress, burn out en is heel erg uitputtend.

Bijzondere kenmerken bij HSP’ers en hoe ik ze ervaar.

Let op, deze kenmerken kunnen ook bij andere voorkomen maar alle HSP’ers hebben ze.

• Een groot inlevingsvermogen

Ik voel heel sterk de emoties van andere aan, de problemen en het grote gevaar is dat ik ze ga overnemen en er dagen mee ga rondlopen. Hierbij heb ik ook een heel sterke intuïtie. Ik ga vaak aan dingen denken waar andere niet aan denken.

• Een sterk rechtvaardigheidsgevoel

Net als alle andere hsp’ers ben ik heel gevoelig voor rechtdaardigheid en kan ik heel fel reageren op onrecht. Regels zijn voor mij heel belangrijk, alsook respect. Wanneer respect en rechtvaardigheid niet worden nageleefd zit ik heel vaak op m’n paard en dan is het niet moeilijk dat het potje overkookt.

• Moeite met conflicten

Ik heb een hekel aan ruzie en conflicten. Wanneer er ruzie of discussie is voel ik me zo machteloos. Ook omdat wij eerst denkers zijn en dan doeners en het zo moeilijk is om direct te reageren. Vaak komen nadien dan wel de juiste woorden maar dan is het te laat. Liefst van al ga ik bemiddelen. Tijdens een discussie kan ik ook heel heftig reageren omdat het vaak gepaard gaat met heel veel emoties in m’n hoofd. Achteraf heb ik ook veel meer tijd nodig dan andere om alles te verwerken.

• Emotionaliteit en agressie

Door de vele prikkels die we te verwerken krijgen kunnen we vaak emotioneel reageren. De traantjes zitten bij mij vaak heel hoog, ik slik ze vaak weg maar zou ze beter laten lopen want dan laat ik de opgebouwde spanning los.

Dit kan je ook vaak zien bij HSP kinderen. Thuis komen van school en beginnen wenen, een moeilijk weekend had hebben en wenen. Het is de opeenstapeling van prikkels en het is daarom niet genoodzaakt de laatste prikkel die ons doet losbarsten.

• Geagiteerd gedrag

Opgewonden zijn, zenuwachtig zijn als er iets staat te gebeuren in positieve zin. Typisch voor mij. Slecht slapen, buikpijn, misselijk als we ergens naar toe moeten, als er een feestje is of zo. Dit bouwt spanning op ook al is het leuk.

• Moeite met veranderingen

Mensen die mij kennen weten dat ik flip als er plots iets veranderd in wat we hebben afgesproken of als er iets veranderd in de dagelijkse routine. Ik heb tijd nodig om dat te verwerken, ik moet me kunnen voorbereiden. Hangt ook veel af van m’n stress niveau op dat moment hoor. Het ene moment kan ik er heel goed mee om en het andere moment loop ik er 24u slecht van. Ik hou dus absoluut ook niet van verrassingen en onvoorspelbaarheden.

• Zich afgewezen voelen

Ik heb heel vaak het gevoel dat mensen achter m’n rug bezig zijn, het gevoel dat ik er niet bij hoor. M’n voelsprieten zijn heel gevoelig voor afwijzing terwijl dat vaak gewoon zo niet is maar ik voel het wel zo aan. Het gevolg is dat ik me vaak in mezelf zal keren en me terugtrekken.

Wat zijn de sterktes maar tegelijkertijd ook de zwaktes van een HSP’er?

Volledig op mijn lijf geschreven, ik herken me er volledig in. Carolina Bont beschrijft dit volledig in haar boek en Katri ook in haar cursus.

• We hebben een sterk inlevingsvermogen, zijn zeer zorgzaam en bang om andere te kwetsen. We hebben moeite met ‘nee’ zeggen en assertief zijn.
• We voelen ons vlug verantwoordelijk voor andermans problemen, we kunnen er over inzitten en ons schuldig voelen als we iemand naar ons gevoel niet genoeg geholpen hebben. We gaan hierdoor makkelijk over onze eigen grenzen.
• We voelen snel aan als iemand het moeilijk heeft . Het kan heel negatief werken als we niet te horen krijgen wat er werkelijk aan de hand is.
• We beleven gedragingen van andere heel sterk. Het kan kwetsen en lang blijven hangen.
• We zijn heel intuïtief en moeten leren loslaten.
• Ons lichaam is heel gevoelig. We reageren heel heftig op warmte en koude, op ongeschikt voedsel of drank. Onfrisse lucht, drukke omgeving of honger en dorst kunnen ons volledig van de kaart brengen. We zijn heel erg gevoelig voor pijn zowel bij onszelf als bij andere. Ook allergieën komen vaak voor.
• We zijn heel plichtsgetrouw
• We kunnen intens genieten maar zijn ook vaak heel perfectionistisch.
• We kunnen niet goed tegen geweld en spanning. Een reden om films, journaal en kranten in te perken.

Hoogsensitiviteit beschrijven ze als een gave maar tot hier toe zie ik het nog meer als een last. Er leren mee omgaan is de boodschap.

Op training leerden we hoe, nu nog toepassen ;-)

Ik kan je met volle overtuiging de training bij All Coaching (all-coaching.be) aanraden. Je kan Katri Wildemeersch bereiken op katriwildemeersch@hotmail.com of 0486/29.17.27

M'n eigen zwangerschapskleedje

Lang voor ik zwanger werd kreeg ik een heleboel zwangerschapskledij. Amper iets waar ik echt in paste of wat ik mooi vond buiten 1 kleedje. Een eenvoudig zwart kleedje van JoliRonde. Het zag er nieuw uit en ik was er super blij mee. Toen ik het 2 weken geleden voor de eerste keer aandeed zat het als gegoten. Zalig, luchtig, mooi. Hmmm... Ik wou zo graag nog zo een kleedje maar je raad het al. Nergens nog zo'n modelletje te vinden natuurlijk. 

Zoals je ziet eenvoudig maar de plooitjes maken het af. 

Niet simpel maar ik heb me er toch aan gewaagd het zelf te tekenen. Gisteren was een dagje zonder telenet door werken dus het ideale moment om me daarover te buigen. Veel tellen, rekenen en tekenen. Maar het is gelukt. 

Ik vond een mooi tricot katoentje bij Stoffen verkempinck in Oostende en ging aan de slag. 

Smiddags tekenen, savonds in elkaar en ik ben er heel blij mee :-)

Zwangerschapsrokje

Het stofje met vogeltjes lag al zo lang gereserveerd om een zwangerschapsrokje van te maken. Ik vond het zo mooi en met de zonnestraaltjes in het land begon het te kriebelen om er aan te beginnen.
Ik baseerde me op het boek 'allemaal rokjes' van Mme zsazsa. Enkel de kniplijnen van de bovenkant van het rokje waren belangrijk want voor de rest paste ik heel en heel veel aan.
De breedte onderaan van het A-lijn rokje was veel te breed. Ik nam een belegboord en maakte zakjes. Een paspelletje vond ik ook niet mis staan. Ik was toch even bezig met het tekenen van alles.
De buikband nam ik over van een bestaand zwangerschapsrokje. Jammer genoeg gaapte het enorm aan m'n buik op het moment alles in elkaar zat. Dan toch maar een tunneltje gemaakt en een elastiek voorzien. Niet slecht al zeg ik het zelf maar toch wel een dagje zoet geweest.

wikkeldeken en nestzakjes

Een wikkeldeken, nestzakjes... en nog zoveel meer staat er op m'n lijstje om nog te maken. De prachtige stofjes liggen al dik 2 jaar in m'n kast te wachten tot het eindelijk zo ver was. Na 14 weken voelde ik me eindelijk wat beter, wat minder moe en minder misselijk zodat ik toch weer kon beginnen met naaien. 

Dat ik zot ben van sterretjes moet ik aan niemand meer zeggen, ik wou dan ook zeker en vast een wikkeldeken met sterretjes en super zachte minky fleece. 

Patroontje nam ik over van een wikkeldeken van m'n nichtje, het kapje verkleinde ik wat. 

sterrenstofje: stoffenkraam

Minky fleece: stoffen verkempinck

Voor de wandelwagenbak en het wiegje wou ik graag een nestzakje met rits. Lekker knus, warm, gezellig en makkelijk ;-) Ik baseerde me op deze werkbeschrijving. 

Een blauwe buggy vraagt om bijpassend blauw nestje. Hier maakte ik knoopjes aan het kapje zodat het zowel met als zonder kapje kan gebruikt worden. 

Het groene nestje is voor in het wiegje, daar hebben we geen kapje nodig :-) 

Jammer genoeg stak ik de ritssluiting er verkeerd in en zit die naar binnen maar terug uit elkaar halen zag ik niet echt zitten. Het zal zo ook wel lukken ;-)

Effen tricot: pindanutjes

Groene mint beertjes: Andrea Lauren (geen idee waar ik het in de tijd kocht)

Blauwe beertjes: Paapii stoffen (ook hier geen idee meer van waar het komt)

Dagboek: nog een maandje in de medische malle molen: IVF2

Dit zeggen we intussen al voor het 3de jaar. 2de cryo terugplaatsing van IVF 1...
We hadden zoveel hoop, het zou nu toch wel eens mogen positief zijn, zo net voor kerstdag.
16 december is 'the big day'
Maar ooh wat is het wachten weer moeilijk en ik voel dat ik mezelf weer niet onder controle heb. Ik ga regelmatig in overdrive en wordt door de huisarts thuis gezet voor minimum 3 maanden met meidoorn en passieflora. Ik moet dringend kalmeren. De psycholoog is ook weer een welgekomen steun. De hoop is zo groot en het dal weer zo diep op het moment je het telefoontje krijgt met

weeral negatief!

Tranen met tuiten, zowel bij Tim als bij mij, Het mocht weeral niet zijn. Positief blijven valt helmaal niet mee. 

Ik probeer heel veel te halen uit m'n ontspannings- en yoga oefeningen. We moeten naar IVF 2 want al onze cryo's (ingevroren embryo'tjes) zijn op. 

Terug al die spuiten, terug zoveel op controle, terug de roller coaster van hormonen. Hoe lang hou ik dit nog vol? Gelukkig kan ik hier blijven over babbelen met Tim en kon ik mijn gevoelens hierrond eerlijk uiten. We maken voor onszelf uit dat we nog doorgaan tot eind 2017 en dan stoppen we. Dan slaan we een nieuwe weg in. 

We rapen al onze moed bij elkaar en beginnen 22 december terug met spuiten. Deze keer volledige andere medicatie dan bij de vorige poging zodat we toch niet zo fel reageren en zeker niet in overstimulatie gaan. 

Gonal F en cetrotide, dag 7 op controle. 

22 december: heel de dag barstende koppijn. s'avonds spuitje, heel makkelijk en simpel. Oef...

23 december: op en af hoofdpijn. Tegen m'n zin begonnen aan de kerstkaartjes. Ik had er zo graag nog een naam bij geschreven. Tegen de avond na m'n spuitje, menstruatiepijn... Raar...

24 december: de dag verloopt rustig maar emotioneel. Savonds gaan we gezellig eten en genieten er van. Even alles weg. De avond eindigt wel terug met hevige krampen. 

25 december: Heel moeilijke dag. Onze 3de kerstmis met het verlangen naar een wondertje. We hebben het beide heel moeilijk. De emoties lopen hoog op. Tim gaat alleen naar het familiefeest. Ik kan de moed echt niet samen rapen om mee te gaan. 

26 december: hoofdpijn, hoofdpijn, hoofdpijn en savonds komt er nog eens misselijkheid bij. Vroeg in bed en hopelijk morgen beter. Vandaag verhoogd van spuitjes. 

27 december: Nog steeds hoofdpijn. Bijna klokje rond geslapen en ik kom niet verder dan de zetel vandaag. Deze avond cetrotide moeten spuiten. Wat een venijn is me dat. Jeuken, branden... Niet leuk. Morgen vroeg uit de veren. Al om 7u45 in Aalter op controle. 

28 december: Echo controle verliep goed. Ik dacht oei het zijn er weinig maar Dr Decleer telde er maar liefst 15. Heel goed dit zal voor oudejaar of nieuwjaar zijn. Kzeg oei Nieuwjaar komt niet zo goed uit. Weet je wat zegt hij we zetten nu ipv deze avond 4 menopur spuitjes en vanavond nog een cetrotide en morgen ochtend terug controle. Om 6u45 aub...

Ik voel me vandaag wel ok al loop ik heel erg lastig. Kheb niet veel nodig om op m'n paard te zitten. Ocharme m'n ventje.

29 december: Veel te vroeg uit m'n bed. 5u15 loopt de wekker af en door de dikke mist naar Aalter. De groei van de follikels is wat gestagneerd. Nog 2 dagen stimuleren en zaterdagochtend (oudejaar) op controle. Hopelijk dan pick up maandag. 

31 december: Dr Kaan vandaag. Ik zeg hem dat het lastig is. Ik versta het zegt hij. Er zijn weer heel veel follikels. Vanavond om 18u nog een spuitje cetrotide en om 21u stipt pregnyl. Morgen (jawel 1 januari) om 9u30 terug bloedname en maandag om 9u pick up. Om 7u30 worden we in Jan Palfijn verwacht. 

Oudejaar komen we moe door, tegen 21u30 vallen we beide in slaap in de zetel. Tis maar dat de kindjes willen opblijven tot middernacht of we lagen al lang in ons bedje :-)

1 januari: Gelukkig Nieuwjaar, hopelijk wordt 2017 ons jaar!

2 januari: Pick  up. Om 7u30 staan we in Jan Palfijn. We zijn rustiger en minder emotioneel dan vorige keer.  Wel voordien temesta gekregen. Geen pijn gehad, ik ben opvallend rustig. 

Er zijn 15 eicellen. Morgen tussen 12 en 13u bellen ze hoeveel bevruchtingen er zijn. 

3 januari: 9 eicellen bevrucht, mooi aantal. Ik ga vandaag ook naar de acupunctuur. 

5 januari: 11u terugplaatsing. Ik krijg de keuze 1 of 2 eicellen terugplaatsen. We kiezen voor 2. 

2 mooie embryo'tjs 8 cellig. Hoop doet leven. 

Na de terugplaatsing moeten we nog wat blijven liggen. We waren aan het dromen van namen van onze wondertjes. Tim ging weer heel extreem :-) Bertje en Waltertje :( Niet echt mijn keuze ;-)

Achteraf zijn we gaan eten in de lunch garden met de kindjes en gaan wandelen aan zee. Als afsluiter thuis pannenkoeken met warme chocolademelk. Een leuk ontspannen dagje. 

De eerste dagen na terugplaatsing lopen goed. Ik ga nog naar de acupunctuur en  heb afleiding genoeg want het is nog kerstvakantie. Ik heb last van menstruatiepijn en ben vooral op dag 6 heel erg moe. 11 januari droom ik zelf dat ik telefoon krijg van Dr Decleer dat het positief nieuws is. Ik sta heel euforisch op. (De vorige keren droomde ik telkens dat het negatief was)

Donderdag 12 januari (dag 10) is het helemaal het omgekeerde van de afgelopen dagen. De moed zakt me in de schoenen. Het geloof is weg. Gelukkig mag ik vandaag naar de psycholoog. 

Gelukkig neemt Tim vrijdag een dagje verlof. We ruimen wat op. Hebben een gezellig dagje samen. 

Zaterdag gaan we een hapje eten in Oostende, slenteren we wat door het stad en gaan we naar de cinema. Afleiding en tijd samen. Zo belangrijk. 

Dinsdag 17 januari: bloedafname. Met een heel gelaten gevoel. Ik geloof er niet in. De Dr was om 16u  al een uur in vertraging dus zijn telefoontje deze avond zou ook wel eens wat later kunnen zijn. 

Wat later wordt veel later. Wat stelt hij mij op de proef. Om 22u krijg ik telefoon.

PROFICIAT! WAAAAT? HCG 103, begin maar te feesten zegt Dr Decleer. 

We zijn euforisch en veel traantjes van geluk. 

Direct mama en moeke gebeld en nog een paar andere mensen. Wat een nieuws.

Vrijdag naar de acupunctuur en terug bloed laten trekken. 

vrijdag HCG 371 en 25 januari 3225.

Maar Ooh wat is het moeilijk. 

We dromen, zijn zo blij, proberen te genieten maar hebben zoveel schrik. 

Ik ben soms heel erg lastig. Ieder pijntje, steekje zoek ik iets achter. Ik heb veel last van bandenpijn. De eerste week ben ik heel erg misselijk maar dit gaat de 2de week al veel beter. Slapen gaat de ene nacht al beter dan de andere. Ook al ben ik zo moe, ik vind m'n draai niet. 

Dinsdag 31 januari hebben we eerste echo. 

We zien 2 vruchtzakjes. In het ene zakje zit er een vruchtje in het andere zien we niet echt iets en Dr Decleer denkt dat dit niet zal verder gaan. Afwachten tot week 8. Maar hij is tevreden. 

Op de vraag waarom ik nog geen hartje zie krijg ik het antwoord, hij kan nog niet lopen ook e ;-)

Perfect normaal dat er op 6 weken nog geen hartactiviteit is. De pijn is normaal. Omdat het al de zoveelste zwangerschap is herkent m'n lichaam de hormonen veel vlugger en gaat hij zich vlugger aanpassen. Genieten en 14 februari terug.

Hopelijk wordt dit onze beste Valentijn ooit :D

Vrijdag 3 februari
vandaag naar de psycholoog en ooh wat heb ik er weer deugd van, de sessies lopen ook altijd uit bij mij. 2.5 uur zat ik binnen :-) Ze raadt me net als de relaxatietherapeut aan om positieve energie naar m'n buik te sturen. Dit doen we al een paar weken maar zij gelooft er heel erg in. Vertelde me ook een paar heel positieve verhalen die mij enkel maar meer doen geloven dat het kan helpen.
Smiddags maken Tim en ik een wandelingetje en genieten van het winterzonnetje. Zalig. 

Dinsdag 7 februari
Pffff wat gaat de tijd traag. Nog een week voor we meer zekerheid hebben. Ik probeer zo positief mogelijk te denken en te zijn maar het is echt niet gemakkelijk. Ik maak me overal zorgen in. In wat ik voel en niet voel. Kheb zoveel schrik.

Donderdag 9 februari
Ik durf het aan om wat babypakjes te knippen,, mijn gedachten verzetten en dromen van ons kleine wondertje in de mooie schattige pakjes :-)

Dinsdag 14 februari
The Big Day, oooh wat spannend. We mogen redelijk vlug binnen in het kabinet maar oooh wat wordt ons geduld op de proef gesteld. De dokter krijgt een belangrijke telefoon en hij loopt meer dan een half uur uit. Een uur na onze afspraak is het eindelijk aan ons. Niet goed voor m'n hartje dat klopt bijna uit m'n borstkas :-) we gaan eerst kijken zegt hij. Maar wat ben ik in paniek. De echo is veel kleiner dan dat ik gewoon ben dus denk ik direct het is mis, te klein, geen flikkerlichtje,... Wacht wacht zegt de dokter. Hij steekt direct het geluid aan en we horen een flinke hartslag. Tranen bij de vleet. En als ik dit hier neerschrijf komen de tranen terug. Wat een euforisch moment. Eindelijk!
Eindelijk horen we een hartje, eindelijk komt het besef van het zou nu toch wel eens voor echt kunnen zijn. Ik moet stil liggen zodat hij een mooier beeld kan nemen. 1.5cm is onze kleine pruts. 1.5cm nieuw leven. Zo zo blij... maar toch blijft de schrik. Ik mag op 10 weken nog eens terug bij Dr Decleer dat hij zeker is dat alles goed is en dan op 12 weken naar m'n gyn in Ieper. Een pak van ons hart. Ik had zoveel vragen maar heb ze niet kunnen stellen door de emoties. Het enigste dat ik nog weet is als er iets is dat ik altijd mag bellen.  Dat stelt me gerust. Ne crème van een dokter :-)

Maandag 20 februari
Ooh wat zijn we blij, de 9 weken bereikt zonder al te veel erg. Maar hmmm te vlug geroepen, ik merk een sliertje bloed bij het afvegen. De paniek is groot maar ik probeer te kalmeren en we gaan naar de markt. Teruggekomen nog steeds wat verlies. Ik bel direct naar dokter Decleer. Krijg de raad om in m'n bed te kruipen en morgen ochtend mag ik op controle. Heel de dag niets meer tot s'avond weer een klein sliertje. Zucht... laat het aub niet waar zijn, het mag niet mis gaan, we zijn nu alzo ver.
Ik ga met een bang hartje slapen maar lig om 2u klaarwakker.

Dinsdag 21 februari
Eindelijk is het 6u30 en kunnen we opstaan. Om 8u in Aalter dus vertrekken we mooi op tijd. 7u45 komen we aan en Dr Decleer zit al op ons te wachten. We gaan direct kijken zegt hij. 'Vals alarm, alles is in orde.' Hartje klopt mooi en baby mooi gegroeid. Maar ik moet terug spuitjes zetten met hormonen, bij de pilletjes die ik al moet opsteken. M'n baarmoeder is blijkbaar heel onrustig en die moet kalmeren. Veel rusten is de boodschap. Wat een opluchting weer. We zijn weer wat gerust gesteld. Op naar volgende week :-)

We houden ons heel rustig, proberen niet te veel te doen en niet te doemdenken. Alles komt goed.

Dinsdag 28 februari
We zijn heel rustig tot we moeten vertrekken. De zenuwen beginnen te gieren. 10 weken sinds gisteren. Alles lijkt goed te gaan maar daar zal ik maar overtuigd van zijn eens we baby terug zien. We moeten gelukkig niet lang wachten en krijgen babybuik vlug te zien. Waaw 1 cm gegroeid, al beweging te merken en hartje klopt goed en stevig. Wat een opluchting. Zo blij. Ons spruitje is 3 cm.

Dinsdag 7 maart
We zijn weer een weekje verder. 11 weken al. Zo spannend. Mijn zwangerschapsaankondiging begint stilaan volledig vorm te krijgen, nog enkel afwerken en foto trekken. Nog een weekje en heel de wereld mag het weten. Het blijft zo onwerkelijk. Zo een wonder dat er een klein mensje aan het groeien is in m'n buik. Ik beleef het allemaal zo anders dan bij Thibo en Jelle. Zo mooi, zo speciaal.
Ik voel me ook wel redelijk goed. Af en toe wat kwaaltjes, vooral als ik niets gegeten heb. Slapen is ook een ramp met de nodige hoofdpijn tot gevolg. Niet leuk maar niet veel aan te doen.
Morgen m'n laatste spuitje. Daar zijn we ook weer vanaf. Op naar volgende week :-)

Maandag 13 maart
Spannende dag. Gelukkig waren we vlug middag en mochten we voor het eerst richting Ieper. M'n zwangerschapsaankondiging is klaar om gepost te worden. Zou het dan toch eens mogen?
Wat een mooie echo en wat is ons spruitje alweer gegroeid. Zo bewegen, hij zwaaide zelfs :-) Weeral traantjes van blijdschap, ik denk dat er nog veel gaan vloeien de komende maanden. Het geluk dat door je heen gaat is onbeschrijfelijk.
Eindelijk mogen we het zeggen, we zijn 12 weken zwanger, Uitgerekend 25 september :-)

2 fluffy wintertruien: de jasper sweater en een suzanne

Het was toch alweer een tijdje geleden dat ik achter m'n naaimachine zat. Met een duwtje in de rug van m'n mama die me bij deze projectjes toch wel aardig op weg zette ben ik er geraakt.
De Jasper sweater van paprika patterns stond al een paar maanden op m'n verlanglijstje en lag al even lang geknipt. Op een middag ben ik begonnen aan de zakken wat eigenlijk best gelukt is.

Maar de trui bleef liggen en liggen en liggen... Op een avond in januari moest oma komen babysitten en ik had zo langs m'n neus gezegd als je wil... de trui ligt hier al zo lang... en ooh wat was ik blij toen ik thuis kwam, er lag een zo goed als afgewerkte trui klaar. Enkel de kap moest nog in elkaar genaaid worden, de rest was klaar. De kap heb ik met een beetje zoeken vlot in elkaar gekregen en m'n trui was af. 

De binnennaden heb ik afgewerkt met tricot boord zodat dit mooi is afgewerkt als hij openvalt. 

Toch is de kap veel te groot naar m'n zin en zal ik hem de volgende keer toch moeten aanpassen. Dat wordt nog wat denkwerk.  De mouwen vond ik ook veel te breed vallen en heb ik ook met 3cm ingekort

Ik ben blij met m'n lekker warme sweater. De versie met de kol staat zeker ook nog op m'n to do lijstje. 

stof: soft sweater oker van 'de stoffenkamer'

Ik had in de stoffenkamer ook een lekker fluffy tricotje gekocht met een lekker zachte binnenkant. Ik wou daar heel graag een susanne uit. Maar net als m'n jasper bleef dat ook maar uitgesteld liggen. Ook hier was mamaatje weer de reddende engel. Ze moest een suzanne maken voor een vriendin van haar en was aan het knippen. Terwijl ze aan het knippen was heeft ze die van mij ook maar geknipt.

Gisteren al m'n moed bij elkaar geraapt en er aan begonnen. Gelukkig zit die super snel in elkaar en de afwerking met elastische biais is ook niet zo moeilijk.